[ŚREDNIOWIECZE] 2. Sztuka romańska

Na ziemiach dzisiejszej południowej Francji sztuka romańska rozwija się od X – XII w., w Polsce od XII – XIII w.

1) ARCHITEKTURA

Cechy charakterystyczne architektury:
- addycyjność brył – geometryczne bryły (prostopadłościany, walce, półwalce), zestawione ze sobą z wyraźnym wyróżnieniem każdej z nich. Każda z nich ma też osobny dach.
- separatyzm wnętrz – poszczególne części przestrzeni mieszczące się w widocznych od zewnątrz osobnych bryłach są wyraźnie oddzielone od siebie różnicami wysokości, łukami, rzędami kolumn

Budowano: kościoły katedry, kolegiaty, opactwa z wielkich, kamiennych bloków, na planie krzyża łacińskiego wzdłuż osi wschód – zachód (nawa z ołtarzem skierowana na wschód bo to kierunek grobu Chrystusa).

Symbolika budowli romańskich:
- krzyż – święty symbol
- brama, portal – przejście ze sfery profanum do sacrum
- kamień  - jako materiał budulcowy jest twardy, niezniszczalny
- kwadratowe bloki z których tworzono budowle – symbol kwadratu cnót

Zabytki sztuki romańskiej we Francji:
- kościół Notre Dame d’Huriel
- opactwo w Cerisy-la-Forêt
- kościół Saint-Pierre
- kościół opacki w Murbach
- Saint-Léon-sur-Vérère
- Saint-Martin-du-Canigon

2) RZEŹBA I MALARSTWO

Cechy charakterystyczne rzeźby:
- schematyzacja
- idealizacja
- dydaktyzm
- najczęściej przedstawiano Jezusa, Matkę Boską, świętych
- postaci mają niewłaściwe proporcje, są pełne powagi i majestatu
- zdobiono nią kolumny, portale, sklepienia
- materiałem kamień, drewno, brąz

Cechy charakterystyczne malarstwa:
-  przedstawianie świata niematerialnego – piekła, nieba, aniołów, demonów itp.
- nierealistyczne
- w zależności od ważności przedstawiano postacie mniejsze lub większe
- święci mają zawsze swoje atrybuty